چکیده:

. همان‌طور كه عنصر اصلي حكمت متعاليه را برهان، عرفان و قرآن تشكيل مي‌دهد، گوهر اصيل حكيم متألّه را تحقّق به امور ياد شده مي‌سازد؛ به نحوي كه اين امور به منزله صورت نوعيه و فصل مقوّم او باشند و به همان جهت كه حكمت متعاليه رئيس همه علوم است ، حكيم متألّه نيز سيّد علماء مي‌باشد؛ زيرا «قيمة كلّ امري‏ءٍ ما يُحْسِنُه».