چکیده:

تفسير به معناي روشن ساختن چيزي كه ضروري و هويدا نيست و به معناي پرده برداري از چهرهٴ جمله يا لفظي كه معناي آن آشكار و واضح نيست، يك مطلب نظري است كه چونان آراء نظري ديگر بايد به بديهي برگردد و در ظلّ يك مطلب بيّن و آشكار، مُبيّن گردد؛ از اين جهت، فرقي بين مفرد و قضيّه نيست؛ زيرا مبادي تصوري همانند مبادي تصديقي، گاهي ضروري‏اند و زماني نظري و ترتّب حكم تفسير در هر دو قسم جاري است.