چکیده:

آنچه در آفرينش جان بشر تعبيه شد، گوهر گرانقدر حق‏شناسي و حق‏طلبي است و هرگز بطلان پذيري در ذات او عجين نشد؛ بلكه براي وي عارضي و تحميلي است؛ گرچه ممكن است هم‏خوي قبيح براي برخي از قواي نفساني او ملكه شده و از باب اتحاد متخلّق و خُلق به منزلهٴ صورت نوعي او محسوب شده و او را رها نكند و همين استحكام پيوند، مايهٴ خلود او در دوزخ گردد؛