به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: قوام مكتب تشيّع با پايه‌ريزي بنيادين و مستحكم صادق آل محمد(عليه السلام) و پدر بزرگوارشان شكل گرفت و شيعيان و پيروان ايشان مفتخر به شاگردي اين مكتب و آن هم در محضر مفسران وحي الهي‌اند.

امام صادق علیه السلام تنها بر تشکیل حوزه علميه و بیان حکم فقهي بسنده نکردند بلکه ایشان با ملحدان از يک سو و با مشرکان و با امويان و عباسيان از سوي ديگر به مبارزه برخواستند و ضمن معرفی نظام اسلامي با استقامت و پايداري اين نظام را حفظ کردند.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنانی به تشریح پاره ای از ویژگی های علمی و عملی ایشان پرداختند و فرمودند:

وجود مبارک امام صادق(سلام الله عليه) که رئيس مذهب ماست، مشابه همان کار و برنامه ای را که رسول گرامي (عليه و علي آله آلاف التحيّة والثناء) در زمان خود انجام داد ، بر عهده داشته است.

ایشان ادامه دادند:

وجود مبارک رسول گرامي(صل الله عليه وآله و سلّم) قيام کرد، هم مشکلات محلّي و ملّي را و هم مشکلات منطقه‌اي را و هم مشکلات جهاني را حل کرد. همان مشکلي که وجود مبارک پيامبر داشت و مشکل‌گشايي که به دست رسالت رسول اکرم انجام شد، همان مشکل در زمان امام صادق(سلام الله عليه) بود و همان مشکل‌گشايي به دست امام صادق(سلام الله عليه) حل شد.

معظم له با گستردگی مشکلات اعتقادی مردم در زمان امام ششم علیه السلام بیان داشتند:

مشکلات اعتقادي مردم حجاز، مجاوران حجاز و جهان معاصر در ابتدای بعثت پیامبر اسلام، الحاد ، شرک و مشوبيّت اعتقادي و مانند آن بود؛ در عصر امام صادق(سلام الله عليه) هم همين مشکلات محلّي و ملّي از يک سو، منطقه‌اي از سوي ديگر و بين‌المللي از سوي سوم وجود داشت.

ایشان با بیان این مطلب که استقامت و پایداری امام صادق علیه السلام اصل اسلام را حفظ کرد، فرمودند:

این نبود که امام صادق علیه السلام تنها حوزه علميه داشته باشد و رئيس مذهب باشد و حکم فقهي بيان کند؛ او با ملحدان از يک سو، با مشرکان از سوي ديگر، با کساني که مشوبيت اعتقادي و اخلاقي داشتند از سوي ديگر، با امويان و عباسيان از سوي ديگر به مبارزه برخواست و ضمن معرفی نظام اسلامي، با استقامت و پايداري اين نظام را حفظ کرد.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه با اشاره به برخی از توصیه های امام صادق در اداره امور اخلاقی و اجتماعی مسلمین اظهار داشتند:

از وجود مبارک امام صادق(سلام الله عليه) سؤال کردند که اينکه شما فرموديد خداي سبحان همه کارها را در اختيار بشر قرار داد «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ‏ إِلَی‏ الْمُؤْمِنِ‏ أُمُورَهُ‏ کُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يُذِلَّ نَفْسَهُ» يعني چه؟ ایشان فرمودند: خدا به افراد اجازه نداد که خودشان را ذليل و فرومايه کنند. اگر چيزي را امضا کنند که ذلّت ملت در اوست، در حالی که دولت و ملّت و رهبري امت با اين کار مخالف‌ هستند، بر اساس همين منش است؛ اين مکتب امام صادق است که دارد کشور را اداره مي‌کند. فرمود آن تعهّد، آن کنوانسيون، آن ميثاق، آن پيمان، آن «ان‌پی‌تی» و آن کاري که باعث ذلّت يک مملکت است را انجام ندهيد، خدا چنين کاري را اجازه نداده است.

ایشان با اشاره به پاسخ امام ششم به سوالی در خصوص معنای ذلت فرمودند:

از حضرت سؤال کردند انسان خودش را ذليل کند يعني چه؟ فرمود آبروي انسان براي انسان نيست. انسان کاري بکند که «مسلوب‌الحيثيه» شود اين شخص معصيت کرده است! به ما گفتند آبرو، امانت الهي است؛ مثل جان، بعد فرمود راه آبروريزي و يکي از مصاديق آبروريزي و يکي از مصاديق ذلّت نفس که حرام است اين است که انسان سِمتي را قبول کند که نتواند آن را اداره کند. اگر شما مي‌بينيد در کشوري کسي سِمتي دارد و نمي‌تواند آن را اداره کند اين کار مي‌شود معصيت.

ایشان به نقل از امام صادق علیه السلام، بیان داشتند:

اگر کسي مسئوليتي را قبول کرد و نمي‌تواند آن را اداره کند، اول بايد عاقلانه بگويد من نمي‌توانم و بعد وقتي هم که فهميد فوراً استعفا دهد. اگر حوزوي است بخواهد تدريس کند، بايد مدرّس لايق باشد؛ اگر دانشگاهي است بخواهد استاد باشد، بايد استاد ماهر باشد و اگر مسئول سياسي، اجتماعي، اخلاقي است بايد مدير و مدبّر کارآمد باشد.
​​​​​​​

منبع: درس اخلاق: 30 / 05 /1393