آیت الله العظمی جوادی آملی:

برخي‌ها هستند كه نه تنها حسنات و سيئات را محاسبه مي‌كنند، نه تنها حسنات خود را با طاعات الهي مي‌سنجند، خاطرات راهم مي‌سنجند، براي اينكه انسان وقتي كه خاطرات خود را سنجيده در نماز با يك حضور قلبي راحت نماز مي‌خواند.چرا خاطرات ما مزاحم نماز ما است؟ حضور قلب نداريم؟ براي اينكه بيرون نماز را مواظب نيستيم، در بيرون نماز هر چه خواستيم گفتيم، هر چه خواستيم ديديم، هر چه خواستيم شنيديم، انبوهي از انبار خاطرات آمده در نماز؛ حالا كه در نماز دست و پاي ما بسته است اينها شروع به فعاليت مي‌كنند.خب اينها را اين دشمن جاسازي كرده براي غافلگيري ديگر، وقتي ما دست و بالمان بسته است، آنها دست و بالشان باز مي‌شود،اين خاطرات در حال عادي كه كاري با ما ندارند اما در نماز شلوغ مي‌كنند.