آیت الله العظمی جوادی آملی در پیام به افتتاحیه چهل و پنجمین دوره مسابقات معارف قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه اظهار داشتند:

انسان از آن جهت که مسافر است هم نيازمند است که مبدأ  حرکت خود را بشناسد و هم پايان حرکت را درست ارزيابي کند و هم فاصله بين آغاز و انجام را خوب ادراک کند و هم زاد راه و ره‌توشه اين راه طولاني را بشناسد و تعيين کند. قرآن کريم از آن جهت که کلام جهان آفرين است و کلام انسان آفرين است همه اين مزايا را دارد؛

ایشان بیان داشتند:

خداوند قرآن را نازل کرد اما نه آنجور که باران را نازل کرد، باران را به زمين انداخت ولی خداوند قرآن را به زمين آويخت نه به زمين انداخت؛ لذا از قرآن به عنوان حبل متين ياد مي‌شود؛ يعني طناب ناگسستني که يک طرفش به دست امت بشري و جامعه اسلامي و انساني است و طرف ديگرش به دست خداي سبحان است.

ایشان اظهار داشتند: انسان اگر خود را بشناسد مي‌داند هرگز از بين نمي‌رود و نابود نمي‌شود. قرآن کريم که کلام الهي است دو چيز را هم به ما  اهدا مي‌کند يکي برهان مفهومي يکي راه رسيدن و شهود قلبي.

ایشان بیان داشتند:

 در قرآن کريم از محبت خدا سخن گفته است ﴿قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني‏ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ﴾ فرمود اگر شما دوست خداييد پيرو حبيب خدا باشيد تا منتقل بشويد از محب بودن به محبوب بودن. جريان محبت را عقل عملي ادراک مي‌کند نه عقل نظري؛ يعني آن شأني که از آن به عنوان عقل عملي ياد مي‌شود آن مسئول انگيزه است نه انديشه. آن عقل نظري است که متولّي انديشه است انسان با انديشه برهان اقامه مي‌کند که خدايي هست، ولي با انگيزه به خدا دل مي‌بندد. برخي‌ها از دوزخ خدا هراسناک‌اند برخي‌ها به  بهشت خدا اميدوارند گرچه هراس از دوزخ حق است، گرچه اميد و شوق به بهشت حق است، اما ادراک محضر خداي سبحان و لقاي الهي از همه اينها لذت‌بخش‌تر است.

ایشان ادامه دادند: جشنواره‌هاي قرآني دو رسالت دارد: يکي تأمين نيازهاي عقل انديشه‌مدار، دوم تامين نيازهاي عقل انگيزه‌محور.

معظم له اظهار داشتند: اگر کسي مشکل علمي دارد که با استدلال‌هاي علمي روشن مي‌شود و اگر مشکل علمي ندارد بايد بکوشد هجرت کند از مرحله محب به مرحله محبوب بودن که إن شاء الله اميدواريم ذات اقدس الهي  به همه توفيق علم صائب و عمل صالح مرحمت کند.