Abstract:

حمدْ خداي حميدي را سزاست كه نَغْبه‌اي از تسنيم عِنايت همگان را به نغمه ثناخواني واداشت: ﴿اِنْ من شي‏ء اِلّا يُسَبّح بحمده﴾ . تصليه و تسليم انبياء به ويژه حضرت ختمي‏مرتبت و اهل بيت عصمت او را رواست كه نَفْثه‌اي از مصباح هدايت آنانْ مبتلايان به ﴿أربعين سنةً يَتِيْهون في الأرض﴾ را با انذارِ ﴿فاَيْنَ تَذْهَبون﴾ و «اَنّي يُتاهُ بكم» از كژراهه اِلحاد رهانيد و با تبشير ﴿إنّ هذا القران يهدي للّتي هي أقوم﴾ به توحيد ناب رسانيد. به اين ذوات مُقدّس تولّي داريم و از مخالفان آنان تبرّي مي‌نماييم.