وجود مطلق و فراگير ربوبي را اسماء و اوصافي است كه ابواب رحمت الهي و طرق ارتباط با آن ذات احدي است: ﴿ولِلّه الاسماء الحُسني فادعوه بها﴾  ليكن ظهور و نمود اين اسماء در دار امكان، به جهت شدّت و قوّت وجودي، امكان‏پذير نيست و لزوماً بايستي در محلّ و جايگاهي ظاهر و مستقر گردد تا فرصت معرفت و ارادت نسبت به آن فراهم شده و به توسّط آن وسيله، امكان صعود جان و رفعت روان حاصل آيد.
از اين رهگذر، شاخص‏ترين جايگاه كه مَحالِّ معرفت الهي و معدن علم و مخزن سرّ ربوبي هستند، همانا وجود گرامي اهل‏بيت(عليهم‌السلام) و مشخّصاً علي‏ بن ابي‏طالب(عليه‌السلام) مي‏باشد كه درباره خود مي‏فرمايد: «وما لله آيةٌ اكبرُ مِنّي». هيچ نشانه و علامتي در ارائه اسماء و اوصاف الهي برتر از علي(عليه‌السلام) نيست.
دو ويژگي بارز را در اين خصيصه ممتاز آن حضرت مي‏توان يافت:
ويژگي اول، ظرفيّت عميق و قابليّت وسيع كه توان تابش خورشيد الهي را در خود بيابد و ظهور مستقيم شمس وجود آن را ذوب نكرده و از بين نبرد؛ البته تا انسان غيريّت و ديگرنگري را از خود دور نسازد و تا از خود بيخود و از ديگران گريزان نگردد، اين تعلّق و طلوع وجودي امكان‏پذير نخواهد بود.
ويژگي دوّم، شفّافيّت و جلاي جان است كه از عوامل ممتاز و اثرگذار است؛ زيرا تنها اين جانِ چون آينه و اين توان چون پولاد، امكان بازياب و ارجاع آن نور را بر سرزمين جان و وادي ايمن تشنگان ميسّر مي‏سازد.
شيفتگان ساحت ربوبي و مشتاقان جناب رحماني تنها در پرتو ارتباط با مظاهر وجودي كه چهره‏هاي باطني و جلوه‏هاي غيبي او را هويدا مي‏سازند، مي‏توانند خود را نزديك به ساحت الهي كرده و با مراجعه به اسماء الهي كه همانا اهل‏بيت(عليهم‌السلام) هستند، خدا را بخوانند. توفيق اين مراجعه درسال علوي كه احياگر رفتار علوي و نشان‏گر شاخصه‏هاي رفتاري آن حضرت است براي همگان خصوصاً اقشار محترم كارگري كه خود را در بسياري از شؤونات به آن حضرت نزديك مي‏بينند، ايجاب مي‏كند كه با شناسايي اين اسماء و بررسي اوصاف الهي كه در وجود ارزشمند علي بن ابيطالب(عليه‌السلام) به صورت تمام و كمال وجود دارد خود را به ذات الهي متقرّب كرده و با تأسّي و اقتداي به آن رفتار ملكوتي به اصلاح و بازسازي جان و تن، پيروي و تبعيت را روح بخشيده و معنا دهند.
كتاب حاضر، كه كوششي است در جهت تبيين مظهريت امير مؤمنان(عليه‌السلام) از اسماي حسناي الهي، در سه فصل تنظيم شده كه فصل اول آن به بيان كلياتي درباره اصل مظهريت و جايگاه آن در نظام هستي پرداخته و در فصل دوم، به بيان ويژگي‏هاي انسان كامل و مظهر اَتمّ اسماي حسناي الهي نظر دارد و در فصل سوم به بيان ظهور برخي از اسماء الهي در مظهر اتم هستي يعني علي ابن ابيطالب(عليه‌السلام) اشاره دارد.
در اين جا، از محقق فاضل جناب حجةالاسلام سعيد بندعلي كه زحمت تنظيم و ويرايش اين اثر را پذيرفتند و نيز از همكاري جناب آقاي رحيم بديعي قدرداني مي‏شود.