نماز چنین انسانی در نامه عمل خود او نوشته می‎شود؛ لیكن وی مصداق آیه شریفه ﴿خَلَطُوا عملاً صالِحاً و آخرَ سیئا﴾؛[1] است.

انسان‎ها چند دسته‎اند؛ بعضی مانند امامان معصوم (علیهم‌السلام) منزه محض، مخلِص و مخلَص هستند و در نامه عمل آنها فقط فضیلت ثبت شده است؛ اما عدّه دیگر، متأسفانه كسانی هستند كه در نامه عمل آنها جز تباهی و سیاهی چیز دیگری نیست؛ اینها همان كسانی هستند كه ﴿ختم اللّه علی قلوبهم﴾[2] گروه سوم هم كسانی هستند كه ﴿خلطوا عملاً صالحاً و آخر سیئا﴾؛ گاه به طرف فضیلت و گاه به سوی رذیلت حركت می‎كنند. اینها تا وقتی تسلیم شیطان نشوند و عقایدشان محفوظ باشد، امید نجات دارند و نماز و عبادت‎هایشان به حساب خودشان نگاشته می‎شود، چون اصل عقیده را حفظ كردند و به بیگانه اجازه ندادند، در مسائل عقیدتی، به جای ایشان تصمیم بگیرد.

[1]  ـ سوره توبه، آیه 102.

[2]  ـ سوره بقره، آیه 7.